Skłot

Skłot – opuszczone pomieszczenie lub budynek, zajęty, przeważnie, bez zgody właściciela. Skłoterzy (czyli osoby zajmujące nielegalnie budynek) swoje postępowanie tłumaczą tym, iż uważają, że prawo do zaspokojenia swojej potrzeby jest ważniejsze od prawa, w tym czyjegoś prawa własności. Jest ono w wielu krajach przestępstwem, w niektórych postrzega się je jedynie jako konflikt pomiędzy właścicielem a skłoterem (w Polsce taka sytuacja zachodzi tylko, jeśli skłoter może udokumentować, że zamieszkiwał dany budynek dłużej niż 3 miesiące), w którym państwo staje zazwyczaj po stronie właściciela.

Skłoting, czyli zajmowanie pustostanów, to część współczesnej ideologii anarchistycznej. W takim ujęciu skłoty częstokroć, oprócz funkcji mieszkalnych, spełniają też i inne role - np. centrów alternatywnej kultury, edukacji itp. Występują w niemal każdym większym mieście Europy. W Polsce m.in. w Poznaniu (Rozbrat, Mogaden), Wrocławiu (Era Kromera, Centrum Reanimacji Kultury, Wagenburg), Warszawie (Fabryka, Elbląska), Krakowie (Wielicka, Carandirus), Gdyni (Brovary Hills), Gliwicach (Krzyk), Białymstoku (DeCentrum), w Grudziądzu (Szachy), Sosnowcu (M9), Gdańsku (NKS 3-Jan) i Rudzie Śląskiej (Berza).

Szczególnie dużo skłotów (kilkaset) występuje w Barcelonie i Amsterdamie. Czasem skłotowane są całe ulice lub znaczna część domów w jednej dzielnicy - taka sytuacja miała miejsce np. do początku lat dziewięćdziesiątych na berlińskim Kreuzbergu oraz do dziś w kopenhaskiej Christianii, będącej de facto miastem w mieście. We Włoszech występują też neofaszystowskie skłoty np. Casa Pound w Rzymie.

Zjawisko skłotingu o charakterze subkulturowym to rezultat potrzeby wzbudzenia pierwotnych wzorców zachowań kreujących zależności społeczne, pod częściowym wpływem otaczającej kultury (pomijając bardziej przyziemny aspekt miejsca w którym są realizowane).